WIELKI PIĄTEK

Wielki Piątek jest dniem męki i śmierci Jezusa Chrystusa. Jest to jedyny dzień, w którym nie odprawia się Mszy św., a Komunia św. jest udzielana z hostii konsekrowanych poprzedniego dnia. W Wielki Piątek klękamy przed Krzyżem. Ołtarze są obnażone, a tabernakulum jest otwarte.

Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa. Pierwsze czytanie jest prorockim opisem o cierpiącym Słudze Pańskim z Księgi Izajasza. Przedstawia ono wizje Męki Chrystusa, którą ukazał prorok już wiele lat przed Jego narodzeniem. Drugie czytanie pochodzi z Listu do Hebrajczyków. Przypomina nam, że Chrystus złożył Bogu najdoskonalszą ofiarę, która zastąpiła wszystkie ofiary Starego Przymierza. Później czyta się lub śpiewa opis Męki Pańskiej wziętej z Ewangelii św. Jana. Po homilii następuje uroczysta "modlitwa powszechna", w której wspomina się w dwunastu intencjach wszystkich, których obmyła zbawcza Krew Chrystusa przelana na Krzyżu.

Punktem szczytowym liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Ukazywanie wiernym Krzyża znane było w Jerozolimie już w IV wieku. Pątniczka Egeria w swoim pamiętniku Peregrinatio pisze, że w Wielki Piątek wierni gromadzili się w wieczerniku, potem udawali się na Golgotę, gdzie biskup ukazywał im Krzyż. Następnie oni podchodzili do niego, dotykali go czołem i całowali święte Drzewo. Zwyczaj ten zachował się w Jerozolimie do dnia dzisiejszego. W Rzymie adoracja Krzyża znana jest już w VII wieku.

Adoracja zaczyna się wezwaniem kapłana: "Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem". Następnie kolejno podchodzą do Krzyża, klękają i całują go. W ten sposób oddają cześć znakowi naszego zbawienia.

Liturgię Wielkiego Piątku kończy przeniesienie Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie do tzw. grobu Pańskiego.

Wszystkie wspomniane powyżej momenty obchodów liturgii Wielkiego Piątku miały miejsce w naszym kościele. Zakończyły się one adoracja grobu Pańskiego.

E. D.

na podstawie artykułu ks. Z. Mońki

Galeria zdjęć